1985-ci ildə Bayılda yoxa çıxan uşaqlar, Yadplanetlər onları oğurlayıb?

20 iyul 1985-ci ildə o dövrün populyar qəzeti olan “Azərbaycan Gəncləri"-də bir yazı dərc edilir:

“Bayıl kəndinin bir neçə sakini 14-15 iyul gecəsi dənizin üzərindəki səmada qəribə bir parıltı olduğunu bildirib. İşıq oval formada olub və təxminən üç dəqiqə davam edib. Bakı Hidrometeorologiya Mərkəzinin nümayəndəsi müxbirimizə bildirib ki, müşahidə olunan fenomen ay işığının atmosferin rütubətli təbəqələrindən əks olunması ilə bağlı ola bilər və əhali üçün heç bir təhlükə yaratmır.”

Bu yazıdan sonra yerli sakinlər arasında şahidlər çıxır və onlar qeyd edirlər ki:

“ Səmada mərkəzində parlaq bir nöqtə olan nəhəng, şəffaf bir kürə. Yay gecəsi idi və həyətdən evə qayıdarkən onu gördük”

Həmin hadisədən bir neçə gün yerli milis bölməsinə məlumat daxil olur:

”Bayıl qəsəbəsində yaşayan altı uşaq — Əli, Quram, Məmmədov qardaşları və iki qonşu uşaq — Şıxov çimərliyinə yola düşüb geri qayıtmayıblar. Ən kiçiyi dörd, ən böyüyü isə səkkiz yaşında idi.”

Yerli sakinlər əllərində fənərlər, kerosin lampaları ilə axtarışa başladılar. Onlar bütün gecəni sahil qayalarını, köhnə hərbi anqarlarını, kanalizasiya quyularını, ağıla gələn hər yeri yoxlayırlar. İki gün gecə gündüz aparılan axtarışlar nəticə vermir. Bundan sonra şəhərdə şayiələr yayılır ki, uşaqlar “oğurlanıb” və bunu edən 20 iyulda səmada görünən sirli bir işıq saçan apparat edib.

İtkin düşmüş uşaqların yerini tapmaq üçün uğursuz cəhdlərdən sonra valideynlər respublika rəhbərinə müraciət etdilər. Bayılın kənarındakı ərazini təmizləmək üçün kəndə iki qrup əsgər göndərildi.

Axtarış zamanı təxminən 10 metr diametrində yanmış ot dairəsi aşkar edildi. Bakıdan mütəxəssislər nümunələr götürdülər və bitkilərin sadəcə yanmadığını, plutonium və toriumun sözdə radioaktiv yanmasına məruz qaldığını aşkar etdilər. Kül nümunələri də ərazidən toplandı və məlum oldu ki, orada protaktinium var.

Bu cür qeyri-adi maddələr Azərbaycanın kiçik bir kəndinin yaxınlığında haradan gələ bilərdi? Tədqiqatçılar hesab edirlər ki, termonüvə reaksiyaları ilə hərəkətə gətirilən bir UNO ora düşüb. Geridə qalan izlər bu cür texnologiyanın məhsuludur.

Axtarışın altıncı günündə itkin düşmüş altı uşaqdan dördü Bayıldan 3,2 kilometr aralıda tapıldı. Onlar sanki heç nə olmamış kimi böyük bir ağacın altında yatırdılar. Onlar helikopterlər yerli xəstəxanaya aparıldılar və həkimlər orada heç bir yorğunluq və ya xəsarət əlamətləri aşkar etmədilər.

Uşaqlar özünə gəldikdən sonra harada olduqlarını öyrənmək və dostlarını tapmağa kömək etmək üçün onlardan ətraflı sorğu-sual edildi. Müstəntiqlərin eşitdikləri daha çox fantaziyaya bənzəyirdi.

Uşaqların (Məmmədov Samir, Axenazi Quram) izahatı:

“Göydə banan rəngində dairəvi bir top gördük. Top yerə düşdü və pəncərə açıldı və yaşıl işıq şüası göründü. Bizi bu işıq tuneli vasitəsilə içəri çəkildilər. Bizə sarı-ağ işıq ləkələrinə bənzər canlılar tərəfindən çox diqqətlə yoxlamalar edildi. Onlar danışmırdılar, amma fikirləri başa düşürdülər. Onlar mehriban idilər. Biz qorxmurduq. Biz bir müddət orada qaldııq, sonra isə yarımkürə fırlanmağa başladı. Biz dördümüz bunu ağır keçirdik, qusduq, qaytardıq, burnumuz qanadı, özümüzü pis elədik. Dovşanlar var idi. Danışmırdılar. Parıldayıb ətrafa uçurdular. Sonra bizi ağ bir evə qoydular. Ev fırlandı və biz də üzə bildik. Sonra qaranlıq düşdü və özümüzü bir ağacın altında tapdıq. Bizi gətirib bura qoyub getdilər”

Bakıdan və Moskvadan xüsusi adamlar gəlib onlarla görüşməyə başlayırlar. Onlar suallar verir, qeydlər aparır və torpaq nümunələri götürürdülər. Lakin məsələnin tez bir zamanda üstü bağlandı.

Məlumatlarda deyilirdi: "Uşaqlar müvəqqəti olaraq itkin düşdü, sağ tapıldı, iş bağlandı."

Qalan iki uşaq barədə isə heç bir məlumat verilmir. Onların taleyi haqqında qeydlərə rast gəlinmir.

Bir neçə həftə sonra yanmış ərazidə ot bitdi, lakin heç kim ona toxunmağa cəsarət etmədi.

Bu barədə gedən yazılar:

Газета «Бакинский рабочий», 22 июля 1985 года

Газета «Баку», 7 августа 1985 года

«Коктейль», июнь 1989 года