"Mənim Nüsrət əmim..."- Tural İrfan yazır

Həyatı da, taleyi də yaradıcılığı da digərlərindən fərqlənən Nüsrət Kəsəmənlinin demək olar ki, bütün şeirləri dillər əzbəridir. Yüzlərlə nəğmə onun sözləri ilə məşhur olub. İnsan həyatına xas bütün həssas hissləri, nəcib duyğuları bulaq suyu kimi şəffaf, dağ havası kimi saf poeziyaya çevirən şair hələ şeirləri ilə tanış olmadığım uşaqlıq çağımdan ailəmizin bir üzvü, doğma bir insan kimi yaddaşımda qalıb. Atam Sadiq Qara da şair olduğundan onunla gənclikdən, hətta Ağstafada qəzetdə işləyəndən dostluq münasibətləri olub. Sonralar özü demişkən tale hərəsini sapand daşı kimi bir diyara atıb, Nüsrət müəllim Bakıya, atam isə fərqli rayonlara təyinat alıb üz tutublar. Həmişə ailəmizdə atam onunla bağlı xoş, bir qədər də kədərli xatirələrini danışar, ondan bizə bəhs edəndə "Nüsrət əmin" deyərdi. O qədər doğmalıqla, o qədər istiqanlı danışardı ki, həqiqətən Nüsrət Kəsəmənlini doğma əmimiz hesab edirdik. Atam onun şairliyi ilə yanaşı çox cəsur, vüqarlı, alicənab, həddən artıq vətənpərvər, böyük ürəkli insan olduğunu misal çəkərdi. Atam Qax rayonunda Xalq Nəzarəti Komitəsinin sədri işlədiyi vaxtlarda dəfələrlə qonağımız olub, xatirələr, məktublar, fotolar, avtoqraflı kitabları hələ də qalır, albomlarımızı bəzəyir...