Uşaqlara qarşı söylənilən bəzi sözlər, görünüşdə sadə və təsirsiz olsa da, onların psixologiyasına ciddi zərbə vurur.
Məsələn, “Niyə belə dağınıqsan?” və ya “Belə uşaq istəmirəm” kimi ifadələr uşaqlarda dərin qüsur və günahkarlıq hissi yaradır. Zamanla onlar inanırlar ki, valideynlərinin narazılıqları və problemləri məhz onların üzərinə düşür. Bu isə uşağın ruh halını mənfi təsir edir və özünəinamını sarsıdır.
Belə uşaqlar böyüdükcə özlərini cəzalandırmaq və ya ətrafdakıların tənqidinə məruz qalmaq üçün səbəblər axtarırlar. Bu, onların daxilindəki narahatlıq və əzabı müvəqqəti yüngülləşdirir, amma əslində vəziyyəti daha da pisləşdirir. Onlar özlərini bu mənfi dövrədən çıxarmaq üçün səmimi sevgi və qəbul hissinə ehtiyac duyurlar.
Uşağa gündəlik olaraq “Sənin varlığın mənim üçün çox önəmlidir” və ya “Səni sevirəm” kimi sadə, amma dərin mənalı sözlər demək onun özünü dəyərli hiss etməsinə kömək edir. Belə ifadələr uşağın özünə hörmətini artırır və ona sevildiyini hiss etdirir.
Kiçik jestlər də çox önəmlidir: “Sən mənim günəşimsən” kimi ifadələr, birlikdə əl işləri hazırlamaq və ya sevgi dolu ailə anları yaratmaq uşağın emosional inkişafını dəstəkləyir. Ailə üçün xüsusi olan, uşağa özəl sevgi sözləri və ənənələr yaratmaq onun həyatında istilik və güvən mühiti formalaşdırır.
Yadda saxlamaq lazımdır ki, uşaqlara sevgi ilə yanaşmaq onların gələcəkdə sağlam, xoşbəxt və özünəinamlı fərdlər kimi yetişməsinin açarıdır.