Qazi qardaşımız çox sevdiyi torpağın qoynuna getdi...

Daha bir dostum şəhadətə yolçuluğa çıxdı. Ötən gün həyatımın ən acı xəbərini aldım. O Vətən sevdalı, saf, dürüst, tanıdığım ən vicdanlı, namuslu adamlardan biri idi. Birinci Qarabağ Savaşında çoxlu qəlpə yaraları almış, günlərlə öldü bilib yaşamasına ümid üzülmüş bir ADAM! Baş nahiyəsinin yarısı protez olan. İllərlə ədalət, haqq uğrunda yaşamış, savadlı bir insan getdi bu dünyadan...

Zülfü Qasımov təkcə Zərdab rayonunun Gəndəbil kəndində tanınmırdı.

Bakıda, Abşeronda onun prinsipiallığı, ədalətli olmağı, mehriban, gülərüz bir insan olması hamının sevgisi ilə əhatə olunmuşdu.

Zülfü mənim doğmamdır. Qardaşım qədər sevdiyim insandır. Ailəmin bir parçasıdır. Canımdan daha bir can qopdu... Parçalandım.

Daha bir əvəzedilməyəcək doğmamaı itirdim.

Amma bu tək mənim itkim deyil...

Bu bütün Zərdabın, bütün Azərbaycanın itkisidir.

Hamımızın borclu olduğu Qazimizin gedişidir bu....

Zülfü mənim üçün qohum deyildi, o mənim üçün dürüstlük, haqlılıq, peşəkarlıq, insanlıq simvolu idi. Onun kimi insanlar cəmiyyətimizə hər zaman örnək olmalıdır.

Heç kim ona arxa durmadı. Amma o özü prinsipiallığı ilə hazırlaşdı. Dövlət Qulluğuna imtahan verdi. Nail oldu. İstedadı ilə. Dövlət qulluqçusu oldu. Dövlət Torpaq Komitəsində işlədi, ardından Abşeronda Əmlak Komitəsi.

O qədər peşəkar idi ki, ona qarşı gəlməyə heç bir bədniyyət cəsarət edə bilmirdi. Tamahkar da ola bilməzdi. Heç bütün qazilərə mənzil veriləndə "Dövlətimizi yükə salmayım" deyib susdu. Ev də almadı.

Səssizcə getdi...

Şəhadətə yollandı.

Peyğəmbər (s.a.s) buyurub ki, "Allahın əmri ilə yaralanan hər kəs Qiyamət günü yaraları qan axan halda gələcək. Rəngi qan, iyi isə müşk (ətir) kimi olacaq." (Buxari, Müslim).

O Allahın əmri ilə evimizi, gözəl Vətənimizi Azərbaycanımızı qorumağa getdi, canının yarısını fəda etdi. Bu gün onu Ana Vətən Torpağının qoynuna verdik. Ruhun şad olsun ƏZİZ QARDAŞIM!

Razi Abasbəyli